M'n "bedevaart" naar Scherpenheuvel blijft me bezig houden. Uit de boekjes blijkt dat de eik van Scherpenheuvel voor 1300 al bestond. In 1304 werd er melding gemaakt van genezingen door een eik. En er is een legende (waarschijnlijk ontstaan rond 1500) dat een herder het Mariabeeld dat van de eik was afgewaaid wilde oprapen. Toen werd hij aan de grond genageld en kon niet meer naar huis met zijn schapen. Gelukkig kwam zijn meester hem zoeken. Deze begreep uit het verhaal van zijn knecht dat het beeld op zijn oude plaats wilde hangen. Toen dit gebeurd was kon de herder zich weer bewegen.Scherpen-heuvel is ook echt een scherpe heuvel, de basiliek staat op die heuvel en vanaf mijn auto, die bij het Maria fonteintje stond, was het ook een steil klimmetje. Een heuvel zoals de megalietenbouwers in Engeland en Ierland gebruikten voor hun ceremoni�le activiteiten? Er er stroomt water op deze plek; naast het fonteintje, zo'n 200 meter bij de basiliek vandaan ook nog een waterput die in 1632 gebouwd is.
Het beeld dat mij het meeste aanspreekt is een afbeelding uit 1604 ('S Maria ad Collem (?) acurum prope Sichem 1604') waar Maria heel duidelijk een deel van de eik is. En als ik me dan in gedachten verplaats , niet in de vrouwspersoon op de afbeelding, maar in het kind. Het kind dat gedragen wordt door een vrouw die me vasthoudt, me aankijkt en in haar andere hand en staf draagt, dan voel ik de dragende kracht van de boom , van moeder natuur en de koestering en aanmoediging. En dat is een heerlijk gevoel.
Vandaag vervolg ik mijn project. Ik voelde de aandrang om naar Breda te gaan, daar schijnt een zwarte madonna beeld te zijn, alleen dit is verdwenen. En toen ik in het Bedevaartplaatsen boek van ons pa las, zag ik dat in Breda ook een Mariabeeld van de eik uit Scherpenheuvel staat! Dus mooi om daar m'n plegrimstocht te gaan vervolgen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten